Как ПРАВИЛЬНО обрезать орхидею после цветения

Как ПРАВИЛЬНО обрезать орхидею после цветения. Цветение прекрасной орхидеи может длиться до полугода, но, как у любого цветка, ее цветонос затем начинает увядать. Правильная оценка состояния растения в этот период и обрезка цветоноса повлияют в дальнейшем на здоровье орхидеи и продолжительность очередного цветения. Засыхающий цветонос. После того как цветонос орхидеи отцвел, он может продолжить свой рост или засохнуть. Засыхающий цветонос желательно не обрезать сразу, поскольку в этот период растение станет вытягивать из него все оставшиеся питательные вещества, которые понадобятся для дальнейшего развития орхидеи. Когда цветонос полностью пожелтеет или совсем засохнет, его можно удалить, оставив пенек размером около 2-2,5 см. Важно: При увядании старый цветонос может изменить окраску не только на традиционную коричневую или желтую, но и на фиолетовую или красную. Это нормальное явление, которое вовсе не свидетельствует о заболевании растения. Почки на старом цветоносе: правила обрезки. У фаленопсисов на каждом цветоносе имеются укрытые защитными чешуйками меристемы, которые еще называют спящими почками. Их количество зависит от длины цветоноса, обычно около 3-4 штук. Каждая из почек теоретически может однажды пойти в рост и образовать детку или боковой цветонос. При желании получить на старом цветоносе повторное цветение, старайтесь подрезать его немного выше расположения меристем, примерно на 1-3 см над ними. Но помните, что обрезка цветоноса сама по себе не гарантирует, что почки проснутся. Так, обрезанный цветонос около года может оставаться без цветения и в итоге засохнуть от старости. Кроме того, старые цветоносы нередко препятствуют развитию новых, поскольку все свои жизненные силы орхидея отдает на поддержание первых. Принимая решение не обрезать отцветший цветонос и надеясь дождаться пробуждения почек, учтите, что ваше растение должно иметь к образованию деток определенную склонность, например, наследовать ее от орхидей таких видов, как Phalaenopsis equestris, Phalaenopsis cornu-cervi или Phalaenopsis pulchra.Эти растения дают потомство на каждом цветоносе. Существуют и такие природные виды, которые даже при использовании гормонов роста трудно заставить дать детку. Чтобы после цветения орхидея дала новый цветонос, можно снизить полив и использовать метод перепада температур. Помните, что цветоносы наиболее охотно растут в умеренном, а детки – во влажном и теплом климате. Так, содержа орхидею при 17-18С, вы с вероятностью 90% получите цветонос, а при температуре от 25С – детку. Обработка среза. Большинство цветоводов, обрезая старый цветонос, срез никак не обрабатывают. Но если вы сомневаетесь в гигиене помещения или подоконника, на котором живет орхидея, присыпьте его порошком древесного угля. Перед тем, как обрезать цветонос обязательно продезинфицируйте инструмент.

რა ღონისძიებები ჩავატაროთ აპრილში, როგორ დავაფესვიანოთ ვარდის კალამი, ტალავერის გასალამაზებლად რომელი მცენარე გავაშენოთ, რა სიხშირით მოვრწყათ ყვავილები და როგორ მოვუაროთ ქოთნის მცენარეებს? - ამ და სხვა თემებზე

ზოგიერთი მცენარე აუცილებლად შემოდგომაზე უნდა დაირგას. მაგალითად ბოლქვიანი მცენარეები, ტიტები, ნარცისები რომლებსაც შემოდგომაზე ვრგავთ, მიწაში იზამთრებენ და ადრე გაზაფხულზე ყვავილობენ. 20 აპრილის შემდეგ კი ხე-მცენარეებისა და ბუჩქების დარგვა უკვე შეგიძლიათ. თქვენს მკითხველს შეუძლია, ამ თვეში ნებისმიერი ნერგი, დეკორატიული, მოყვავილე შეიძინოს და დარგას. გაფხვიერება ყველა მცენარეს სჭირდება. რაც შეეხება მორწყვას - თუ წვიმიანი ამინდებია, რასაკვირველია დამატებით მორწყვას არ საჭიროებს, მაგრამ თუ გვალვებია მაშინ წყლით დატენიანებაა საჭირო. არ დაგვავიწყდეს სარეველას მოშორება. მავნებლების საწინააღმდეგოდ გირჩევთ, ეწვიოთ მემამულეთა კავშირს (მეტრო დიდუბის წინ, ყოფილი სამთო ქიმიის შენობაში) და წამალი შეიძინოთ. 
- ეზოში რომელი მცენარე გავაშენოთ, რომ ტალავერი ლამაზი გამოვიდეს?
- რასაკვირველია, გლიცინია. მოსავლელად უმარტივესია - წელიწადში 2, 3 მეტრ ყლორტს აგდებს, ტალავერს ძალიან სწრაფად ფარავს და ორჯერ: გაზაფხულსა და შემოდგომაზე ყვავის. ნერგებიც იყიდება. ნამდვილად მშვენიერი ტალავერი გექნებათ.
- როდის დავრგოთ ჩითილები?
- ჩითილების დარგვა ჯერ ცოტა ადრეა. მართალია ამინდზეა დამოკიდებული, მაგრამ მაინც გირჩევთ, მაისში დარგოთ. 
- ზოგადად, ბაღში რომელი ყვავილის დარგვას გვირჩევთ? 
- რომელი ყვავილიც თქვენ გაგიხარდებათ - ეს დამოკიდებულია ბაღის მეპატრონეზე, მის გემოვნებაზე; გააჩნია, რომელ რეგიონზეა საუბარი. აღმოსავლეთ საქართველო აბსოლუტურად სხვაა, დასავლეთ საქართველო სუბტროპიკია. გეოგრაფიული ზონის მიხედვით, თბილისი ნახევრად უდაბნოა, ამიტომ დასავლეთ საქართველოში რაც ყვავის და მთელი წელი ყვავის, ასეთ მცენარეს ჩვენს დედაქალაქში უჭირს. დარგეთ მცენარეები რეგიონის შესაბამისად. სუბტროპიკული მცენარეები თბილისში იშვიათად ხარობს, თუ არ არის შესაბამისად დაცული ქარისგან - მას უყვარს ტენი. გაითვალისწინეთ, რომ მრავალწლიანი მოყვავილე მცენარეები ყვავილობენ გაცილებით უფრო მოკლე ხანს, ხოლო ერთწლიანი მოყვავილე მცენარეები, რომლებიც გაზაფხულზე იფესვება, დიდხანს ყვავილობენ. 

- როგორ დავაფესვიანოთ ვარდის კალამი?
- როგორც წესი, ვარდი შემოდგომასა და გაზაფხულზე ისხვლება. ჩვეულებრივ, ეზოს ვარდი, ყველა რასაც ეზოს მაკრატლით მოჭრით, მიწაში ცერად ჩაარჭეთ და დატოვეთ. როგორც წესი, 100-დან 80% ფესვიანდება. ეს რაც შეეხება, ეზოს ვარდებს, ხოლო ჰოლანდიური ვარდის დაფესვიანება საკმაოდ რთული საკითხია. 
- რას გვეტყვით ქოთნის ყვავილებზე? - საჭიროა, თუ არა გაზაფხულზე მიწის გამოცვლა და როგორ გადავრგოთ, რომ ყვავილი არ დაზიანდეს და არ მოიწყინოს?
- ყოველ წელს ყველა მცენარეს გადარგვა არ სჭირდება - ეს ესაჭიროება მხოლოდ იმ მცენარეებს, რომლებიც სწრაფად, აქტიურად იზრდებიან. ქოთნის შესაცვლელად, უნდა შეარჩიოთ, არსებულ ქოთანზე ორი თითის ზომაზე განიერი - დამერწმუნეთ, დიდი ზომის ქოთნის შეძენა უარეს შედეგს მოგცემთ, ეს შეცდომაა! როცა მცენარე გაიზარდა და უკვე დიდია, შეგიძლიათ 3-4 წელიწადში ერთხელ გადარგოთ. მიწა არ გამოუცვალოთ მთლიანად; მხოლოდ ზედაპირი მოხსენით და ზემოდან ახალი მიწა მოაყარეთ. თუ წელიწადში ერთხელ უნივერსალურ სასუქსაც მიაშველებთ, იდეალურად იგრძნობს თავს. როგორ მივხვდეთ, რომ მცენარე გადასარგავია? - ძირში ყველა ქოთანს ნახვრეტი აქვს, შევხედოთ და თუ ფესვს დავინახავთ, მაშინ ახალი ქოთნის შეძენა მოგვიწევს. გახსოვდეთ, რაც დიდია ქოთანი, მით მეტი გამოუყენებელი მიწა რჩება და შედეგად, მცენარე ლპობას იწყებს. ვიდრე ქოთანში მცენარეს დარგავთ, 2 სანტიმეტრის სიმაღლეზე კენჭები, ან ძველი კერამიკის ქოთნის ნამტვრევები ჩაყარეთ, რომ ნახვრეტი რაშიც წყალი უნდა გავიდეს, მიწით არ აივსოს და მორწყვისას წყალი ადვილად გავიდეს - ერთგვარი დრენაჟის ფუნქცია შევქმნათ. 


- რა სიხშირით უნდა მოვრწყათ ყვავილები გაზაფხულსა და ზაფხულში?
- როცა დაინახავთ, რომ ზედაპირი გამოშრა, მაშინვე უნდა მორწყათ. ტროპიკული, ან სუპტროპიკული მცენარე, რომელიც ოთახში გყავთ არ გამოაშროთ და უმჯობესია, ნესტიანი იყოს. ორქიდეა საერთოდაც წყლით სავსე ლამბაქში უნდა მოვათავსოთ. სხვა მცენარეებს რაც შეეხება - კვირაში ორჯერ მორწყვა სრულიად საკმარისია. დაიხსომეთ, ზედმეტი წყალი დამღუპველია და სჯობს დააკლოთ, ვიდრე ზედმეტად მორწყათ. წყალს ფოთლებსაც აპკურებენ ხოლმე - ზაფხულში ეს პროცედურა ყველა მცენარეს სიამოვნებს, მაგრამ არა მაშინ, როცა მცენარეს მზე აცხუნებს - მორწყეთ დილით ადრე, ან მზის ჩაცვლის შემდეგ. 
- რას გვეტყვით კაქტუსზე, ოთახის პალმაზე, ბარაქის ხესა და ოთახის იაზე? 
- კაქტუსი უმარტივესი მოსავლელია: სჭირდება არც ისე ნოყიერი ნიადაგი და პატარა ზომის ქოთანი. ოთახის პალმას ისევე უვლი, როგორც ოთახის სხვა მცენარეს: წყალს აპკურებ ფოთლებს, მტვერი რომ არ დაედოს ხშირად წმენდ სველი გუბკით, ან ბამბით - ეცადეთ, მიწის ზედაპირი არ გამოუშრეს.

ბარაქის ხე - რატომღაც ყველას ჰგონია, რომ რაც უფრო მეტ წყალს დაასხამს უფრო სწრაფად გაიზრდება, მაგრამ სინამდვილეში მინიმალურ წყალს მოითხოვს. გაზაფხულსა და ზაფხულში მორწყეთ თვეში ორჯერ, ზამთარში თვეში ერთხელ. თუ ზაფხულში გვალვაა თვეში სამჯერ - ოღონდ წყლის ძალიან მცირე დოზით. დაგჭირდებათ ძალიან პატარა ქოთანი. გახსოვდეთ, რომ ბარაქის ხეს წყალი თავად აქვს ფოთლებში. წარმოიდგინეთ ამის ფონზე თქვენ ხშირად რწყავთ, ზედმეტ წყალს აწვდით და შედეგად ყრის ფოთლებს და ულპება ღერო. კიდევ ერთი უნივერსალური წესი არსებობს: რა ზომისაცაა მცენარე, იმის მესამედი უნდა იყოს ქოთანი სიმაღლეში - აი, ამ შემთხვევაში გრძნობს მცენარე თავს კომფორტულად. ბარაქის ხის შემთხვევაში კიდევ უფრო პატარა ზომის ქოთანია საჭირო, რადგანაც პატარა ფესვი აქვს. იას კარგი განათებული ფანჯარა უყვარს და ზემოდან არ მორწყათ - ფოთლებს წყალი არ მიაკაროთ, იმიტომ რომ ლპება. წყლიან ლამაქზე დადგით და თავად აისრუტავს. 
- როგორ მოვიქცეთ თუ რომელიმე მცენარეს ფოთლები გაუხმა? 
- გამხმარი ფოთოლი უნდა მოაშოროთ. ჯერ ერთი ვიზუალურადაა უშნო და მეორეც, მცენარე ხარჯავს ენერგიას, რომ როგორმე აღადგინოს. ბასრი მაკრატლით მოჭერით. საერთოდაც, ლპობა რომ არ დაიწყოს, წინასწარ კარგად სპირტით დაამუშავეთ. 

რჩევები დამწყებ მეყვავილეს-როგორ მოვრწყათ ყვავილები

მეყვავილეთა უმრავლესობა სარწყავში ჩვეულებრივ, ონკანის წყალს ასხამს და საჭიროების შემთხვევაში მასში სასუქს ამატებს…

გამძლე მცენარეებისთვის ასეთი მოპყრობა სრულიად მისაღებია, თუმცა, შედარებით მგრძნობიარე მცენარეებს განსაკუთრებული მოთხოვნები აქვთ. პირველ რიგში, ყურადღება უნდა მიაქციოთ წყლის ტემპერატურას.

ნაზ მცენარეებს არ უყვართ, როცა „ფეხები ეყინებათ“, ამიტომ წყალი ოთახის ტემპერატურის უნდა იყოს. საუკეთესო გამოსავალი სარწყავში წყლის მუდმივი მარაგის ქონაა, მაშინ წყალი ყოველთვის საჭირო ტემპერატურის იქნება. ხოლო თუ სარწყავი სულ ახლახანს აავსეთ, მას თბილი წყალი შეურიეთ.

ტემპერატურისგან განსხვავებით, სიხისტის რეგულირება ძალიან რთულია. წყალსადენის წყალი სუფთა წყლის (H2O) გარდა სხვადასხვა მინარევებს შეიცავს. ამ მინარევების, ე.წ. ტუტეების რაოდენობას მცენარისთვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს. ტუტეებში იგულისხმება წყალში გახსნილი კალციუმის კარბონატი და მაგნიუმის კარბონატი. რაც მეტია ისინი, მით ხისტია წყალი.

წყალსადენის წყლის სიხისტე სხვადასხვა ადგილზე განსხვავებულია. ჩვეულებრივ, მისი სიდიდის გაგება მუნიციპალური სამსახურებიდან შეიძლება. წყლის სიხისტე გრადუსებით იზომება. სიხისტის 1 გრადუსი 1 ლიტრ წყალში 10 მგ კირის შემცველობას შეესაბამება. მუდმივად ხისტი წყლით მორწყვა მცენარისთვის საზიანოა, რადგან დროთა განმავლობაში მიწაში კირის შემცველობა იმატებს და ის უფრო ტუტოვანი ხდება.

როგორც წესი, მცენარეებს ხანგრძლივი დროის განმავლობაში ერთი და იმავე წყლით რწყავენ. თუ მისი სიხისტე 10 გრადუსს არ აღემატება, ყველაფერი რიგზეა, რადგან მცენარეთა უმრავლესობა სიხისტის ამ დონეს ერევა. თუ სიხისტე 10-15 გრადუსს შორისაა, კირის შემცველობისადმი მგრძნობიარე მცენარეების მდგომარეობას ყურადღება უნდა მიაქციოთ. თუ წყლის სიხისტე 15 გრადუსს აღემატება, წყალი მორწყვისთვის სპეციალურად უნდა მოამზადოთ.

წყალს ზედმეტი სიხისტე ყვავილის ქოთნის კედლებზე დაკვირვებითაც შეგიძლიათ შეატყოთ. თიხის ქოთნის კედლებზე მოთეთრო ლაქების გაჩენა წყალში კირის მაღალ შემცველობაზე მეტყველებს. განსაკუთრებით მგრძნობიარე ტუტოვანი გარემოსადმი არის: აზალია (Rhododendron simsii), კამელია (Camellia japonica), ანტურიუმი (Anthurium scherzeria-num), ჰორტენზია (Hudrangea macrophy-lla), ასევე ორქიდეებისა და გვიმრების ყველა სახეობა.

ტიპური სიმპტომი, რომელიც მიგვანიშნებს, რომ მცენარე ზედმეტად ხისტი წყლით ირწყვება, არის ე.წ. ფოთლების ქლოროზი. ნიადაგის ზედმეტად გატუტიანების გამო მასში შემავალი უმნიშვნელოვანესი საკვები ნივთიერებები მცენარისთვის მიუწვდომელი ხდება. ამიტომ ფოთლები ჯერ ფერმკრთალდება, შემდეგ კი ყვითლდება. თუ საქმე ასე შორს წავიდა, აუცილებელია მცენარის დაუყოვნებლივ ახალ მიწაში გადარგვა.

როგორ შევამციროთ წყლის სიხისტე

გაუგებრობის თავიდან ასაცილებლად უნდა აღვნიშნოთ, რომ თუ თქვენ მხოლოდ დროდადრო რწყავთ მცენარეს ხისტი წყლით, ეს მას ზიანს არ მიაყენებს. კირის გარკვეულ ოდენობას მიწა თავად უმკლავდება. მიწის ეს ამორტიზატორული უნარი მის შემადგენლობაზეა დამოკიდებული. მაგალითად, ტორფის საფუძველზე დამზადებულ ნარევს ეს უნარი გაცილებით მაღალი აქვს, ვიდრე მიწისა და ქვიშის ნარევს. თუ მცენარეს რეგულარულად გადარგავთ ახალ მიწაში, გატუტიანების საფრთხე მნიშვნელოვნად მცირდება.

როგორ შეიძლება შემცირდეს წყალსადენის წყლის სიხისტე? ამისთვის რამდენიმე მეთოდი არსებობს, ზოგიერთი საკმაოდ ადვილია, ნაწილს კი ძალისხმევა და აკურატულობა ჭირდება.

დააყენეთ წყალი

ეს ალბათ ყველაზე იოლი და ხელმისაწვდომი მეთოდია. თუ მორწყვამდე წყალს ერთი დღე-ღამე მაინც დააყენებთ, იქიდან კირის გარკვეული ოდენობა გამოიყოფა და წყალი დარბილდება. გარდა ამისა, ამ დროის განმავლობაში წყლიდან ქლორიც ორთქლდება, რაც წყლის ხარისხს აუმჯობესებს.

აადუღეთ წყალი

სარწყავი წყალი აადუღეთ და გააგრილეთ. ამ დროს წყალში არსებული კირი ჭურჭლის კედლებზე კიროვანი ნალექის სახით დაილექება. ეს ძალიან ეფექტური მეთოდია, მაგრამ თუ მოსაწყავად ბევრი წყალი გჭირდებათ, პროცედურა დიდ ხარჯებსა და ენერგიას მოითხოვს.

გამოიყენეთ წვიმის წყალი 

თუ საშუალება გაქვთ, წვიმის წყალი რაიმე ჭურჭელში შეაგროვეთ. შემდეგ შეგიძლიათ მცენარეები მარტო ამ წყლით მორწყათ, ან წყალსადენის წყალი შეურიოთ. წვიმის წყალი წყალსადენისაზე გაცილებით რბილია და მცენარეებს უფრო შეეფერება. მეორე მხრივ, წვიმის წყალშიც არის გარკვეული მინარევები. ინდუსტრიულ რაიონებში და სატრანსპორტო მაგისტრალების ახლოს ატმოსფერულ ნალექს მცენარეებისთვის მავნე ნივთიერებები ერევა. ამიტომ წვიმის წყლის შეგროვებას მხოლოდ ხანგრძლივი წვიმების განმავლობაში გირჩევთ.

წყალს ტორფი დაამატეთ

წყლის სიხისტის შემცირება ტორფის დამატებით შეგიძლიათ. ამისთვის 10 ლიტრ წყალში 100 გრ ახალი ტორფი დაამატეთ. ტილოს ტომარაში მოთავსებული ტორფი 1 დღე-ღამით სათლში ან წყლის რაიმე ჭურჭელში ჩადეთ. თუ წყლის სარწყავად გამოყენება მალევე გინდათ, ის ტორფის თვითნაკეთ ფილტრში გაატარეთ. ამისთვის აიღეთ ყვავილის დიდი ქოთანი კარგი სადრენაჟო ნახვრეტით, ფსკერზე უხეში ტილოს ხელსახოცი დააფინეთ და ფხვიერი ტორფით აავსეთ. შემდეგ ქოთანი სათლზე დადეთ და სათლში წყალი ქოთნის გავლით, ანუ ტორფის ფილტრის გავლით ჩაასხით.

წყლის დარბილება სხვადასხვა ქიმიური პრეპარატებით

ეს მეთოდი თქვენგან სიზუსტესა და აკურატულობას მოითხოვს. წყლის დასარბილებლად შეგიძლიათ გამოიყენოთ გაყიდვაში არსებული სპეციალური აბები ან თხევადი საშუალებები. ეს პრეპარატები შეიცავს მჟავებს, რომლებიც წყალში ჩასხმისას მასში არსებულ კირს ანეიტრალებს. პრეპარატის რაოდენობა წყლის სიხისტის დონეზეა დამოკიდებული და შეფუთვაზე იქნება აღნიშნული.

რაზეა დამოკიდებული მცენარის წყლის მოთხოვნილება

ყველაფერი ძალიან იოლი იქნებოდა, ყოველ მცენარეს დროის გარკვეული შუალედის შემდეგ წყლის ყოველთვის ერთნაირი ოდენობა რომ ჭირდებოდეს. სამწუხაროდ, ეს ასე არ არის, რადგან წყლის მოთხოვნილება სხვადასხვა გარემოებებზეა დამოკიდებული და წლის განმავლობაში ძლიერად იცვლება.

ერთ-ერთი ძირითადი განმსაზღვრელი ფაქტორი მცენარის წარმოშობაა. თუ გვეცოდინება, რა პირობებში ცხოვრობს მცენარე მის სამშობლოში, მორწყვის შესახებ ბევრ ფასეულ ინფორმაციას შევიტყობთ. გარდა ამისა, ყურადღება უნდა მიექცეს მცენარის წყობასა და გარეგნულ იერსახეს.

შედარებით ცოტა წყალი ჭირდება: 

•უხეშკანიან ან ცვილოვანი ნადებით დაფარულფოთლებიან მცენარეებს;
•სქელფოთლებიან მცენარეებს და კაკტუსებს, რადგან ისინი წყლის მარაგს დიდი ხნის განმავლობაში ინახავენ.

შედარებით ბევრი წყალი ჭირდება: 

•დიდ, მსუბუქფოთლებიან მცენარეებს;
•ბევრფოთლებიან მცენარეებს.

ამასთან ერთად, მნიშვნელოვანია მცენარის ასაკი. უფრო ახალგაზრდა მცენარეს ფესვების სისტემა ძალიან ძლიერად არ აქვს განვითარებული და მას რეგულარული, მაგრამ არა ძალიან უხვი მორწყვა ჭირდება, მაშინ როცა უფროს, კარგად განვითარებულ ფესვთა სისტემიან მცენარეს ურჩევნია ის იშვიათად, მაგრამ საკმაოდ უხვად მორწყან.

წყლის მოთხოვნილებას მცენარის განვითარების ფაზებიც განსაზღვრავს. ზრდის პერიოდი, როგორც წესი, გაზაფხულიდან შემოდგომამდეა და ამ დროს მცენარეს ბევრი წყალი ჭირდება. ყვავილობის პერიოდში მცენარეს წყლის მოთხოვნილება კიდევ უფრო ეზრდება. ცნობილია, რომ აყვავებულ აზალიას ზამთარშიც უხვად მორწყვა ჭირდება.

ზოგიერთ მცენარეს დროდადრო მეტ-ნაკლებად ხანგრძლივი სიმშვიდის პერიოდი ეწყება. ჩვეულებრივ, ეს ზამთარში ხდება. ამ დროს მცენარე მინიმალურად უნდა მორწყოთ, ზოგიერთ შემთხვევაში კი წყლის მიწოდება საერთოდ უნდა შეწყვიტოთ, რადგან მცენარეს შეიძლება ფესვები დაულპეს.

მცენარის წყალზე მოთხოვნილება უშუალოდ არის დამოკიდებული გარე პირობებზე: ტემპერატურასა და განათებაზე. რაც უფრო თბილი და ნათელია ოთახი, მით მეტი წყალი ჭირდება მცენარეს. თუმცა ზამთარშიც კი, როცა განათების ინტენსივობა მცირდება, მცენარის წყალზე მოთხოვნილება ისევ მაღალი შეიძლება იყოს. გამათბობელი მოწყობილობები, რომლებიც მცენარის ახლოს დგას, იწვევს წყლის აორთქლების მატებას როგორც ფოთლებიდან, ისე ნიადაგის ზედაპირიდან და ქოთნის კედლებიდანაც.

არანაკლებ მნიშვნელოვანია ყვავილის ქოთნის ტიპიც. ყველაზე გავრცელებულია თიხისა და პლასტმასის ქოთნები. თიხის ქოთანში ჩარგულ მცენარეს მეტი წყალი ჭირდება, ვიდრე პლასტმასის ქოთანში ჩარგულს. უნდა გაითვალისწინოთ ასევე ქოთნის ზომა. დიდ ქოთანში მიწა მეტ ტენს ინახავს, ვიდრე პატარაში.

და ბოლოს, ყურადღება მიაქციეთ მიწის შემადგენლობას. ოთახის მცენარისთვის დამზადებული სპეციალური ნარევები სხვა მახასიათებლებთან ერთად ტენის შეწოვისა და შენარჩუნების უნარითაც გამოირჩევა. ასევე, სუფთა ტორფი გაცილებით კარგად იკავებს წყალს, ვიდრე ქვიშიანი ნიადაგი.

როდის უნდა მორწყათ მცენარეები 

მორწყვისას შეცდომებს საკმაოდ ხშირად უშვებენ. ბევრი მცენარის წყალზე მოთხოვნილებას აჭარბებს და ხელმძღვანელობს პრინციპით: „რაც მეტი, მით უკეთესი“. ასეთ ფლორისტებს ძალიან აკვირვებთ ფაქტი, რომ მათი მცენარეები მაინც ცუდად იზრდება. და მხოლოდ მერე ხვდებიან, რომ ჯობს ნაკლები, ვიდრე ბევრი. უბრალოდ, უნდა ისწავლოთ ამის შემჩნევა.

მცენარეს მორწყვა ჭირდება მხოლოდ მას შემდეგ, რაც ნიადაგში არსებული ტენის დიდ ნაწილს გამოიყენებს. მეორე მხრივ, წყლის ნაკლებობის მანიშნებელი სიმპტომების გაჩენას არ უნდა ელოდოთ. როცა მიწა ზედმეტად შრება, ის ქოთნის კიდეებს სცილდება და მორწყვისას წყალი მომენტალურად იღვრება ქოთნიდან, ნიადაგში არ შეიწოვება და შესაბამისად, ვერც მცენარის ფესვებამდე აღწევს. რასაკვირველია, ეს დაუშვებელია.

მიწის ტენიანობა ხშირად უნდა ამოწმოთ. ყველაზე მარტივი მეთოდი ხელით მოსინჯვაა. დააჭირეთ საჩვენებელი თითი ისე, რომ მიწაში დაახლოებით 1 სმ-ით ჩაეფლოს. თუ იგრძნობთ, რომ მშრალი ზედაპირის მიუხედავად მიწა შიგნით ჯერ კიდევ საკმარისად ტენიანია, სარწყავის ხელში აღებას ნუ იჩქარებთ. იმ შემთხვევაში, როცა მცენარის ზომა ამის საშუალებას იძლევა, აიღეთ ქოთანი და წონა მოსინჯეთ. თუ მიწაში ცოტა წყალია, ქოთანი საკმარისად მსუბუქი იქნება. ორივე მეთოდით იგებთ მიწის შიგნით ტენის არსებობის შესახებ.

განსაკუთრებით მოსახერხებელია ეს მეთოდი, როცა ყვავილები პლასტმასის ქოთანში გაქვთ, რადგან მათი საკუთარი წონა ძალიან მცირეა. რაც შეეხება, თიხის ქოთნებს, ყურადღება მიაქციეთ მის კედლებს: თუ ისინი მუქ-წითელი ფერისაა, ეს ადასტურებს, რომ ნიადაგში საკმარისი ტენია, ხოლო თუ ქოთნის კედლები მოყვითალო ფერს იძენს, ე.ი. მიწა მშრალია. ე.წ. „მიკაკუნების მეთოდი“ უფრო რთულია და გარკვეულ გამოცდილებას მოითხოვს. აიღეთ ქოთანი ხელში და ფანქრით, ხის ჯოხით ან ფრჩხილით მიუკაკუნეთ. თუ მიწა ტენიანია, ხმა შედარებით ყრუ იქნება, ხოლო თუ მშრალი — უფრო ხმოვანი.

ჭარბი ან არასაკმარისი მორწყვის ნიშნები 

რიგი ნიშნების მიხედვით დამწყები ფლორისტებიც იოლად მიხვდებიან, როდის იტანჯება მცენარე უწყლობით. მიწა მშრალია და ქოთნის კედლებს მოშორებულია, ხისმსგავს მცენარეებს დაუჭკნათ ფოთლები, ბალახოვნებს კი ფოთლებთან ერთად ღეროც. სხვა ნიშნები აჩვენებს, რომ მართალია მცენარე რეგულარულად ირწყვება, მაგრამ ის წყლის საკმარის ოდენობას მაინც ვერ იღებს. ამის ნიშანია მცენარის წვერებისა და ფოთლის კიდეების გაყავისფრება, კოკრებისა და ყვავილების ჩამოცვენა, ფოთლები გამქრქალება.

ზედმეტი მორწყვისას ფესვების დალპობის საფრთხე იქმნება. შედეგი კი ფატალურიც შეიძლება იყოს. როცა ფესვები ლპება, წყალი მცენარემდე ვეღარ აღწევს და ის იქცევა იგივენაირად, როგორც წყლის უკმარისობისას. ამიტომ თუ თქვენმა მცენარემ „ყურები ჩამოყარა“, პირველ რიგში მიწის ტენიანობა შეამოწმეთ და თუ ის სველია, ეცადეთ ფრთხილად ამოიღოთ მცენარე ქოთნიდან.

თუ მიწა ქოთნიდან იოლად არ ამოდის, მსუბუქად დაუკაკუნეთ ქოთანი რაიმე მაგარ ზედაპირზე. მცენარის ამოღების შემდეგ დაათვალიერეთ მისი ფესვები. ჯანსაღ მდგომარეობაში მისი ბოლოები ღია ფერის, ზოგჯერ თეთრიც კი უნდა იყოს, ხოლო თუ ისინი გაყავისფრებულია და სიდამპლის სუნი ასდის, მოაჭერით დაზიანებული ნაწილები და მცენარე ახალ მიწაში ჩარგეთ.

სწორი მორწყვა

აჯობებს მცენარეები დილაობით მორწყათ, ისინი დღის განმავლობაში წყლის დიდი ნაწილის ათვისებას შეძლებენ. თუ მცენარეს ზემოდან, სარწყავით რწყავთ, დღისით ფოთლები გაშრობას ასწრებს. თუმცა ყურადღება მიაქციეთ, რომ სველი ფოთლები მზის პირდაპირი სხივების ქვეშ არ მოხვდეს, თორემ წყლის წვეთებმა შეიძლება ლინზის როლი შეასრულოს და დამწვრობები გამოიწვიოს.

მცენარეების უმრავლესობისთვის მისაღებია როგორც ზემოდან, სარწყავით, ისე წყლიანი სადგამის მეთოდით მორწყვა. თუმცა ზოგიერთ მცენარეს, მაგალითად ციკლამენს და უზამბარულ იას არ უყვარს, როცა წყალი ფოთლებზე ან კოკრებზე ხვდება. ამიტომ ისინი ქვემოდან უნდა მორწყოთ.

რასაკვირველია, ძალიან მნიშვნელოვანია წყლის რაოდენობა. ზრდასრულ მცენარეებს იშვიათად, მაგრამ უხვად რწყავენ. ქოთნის ძირზე აუცილებლად უნდა იყოს სადრენაჟო ნახვრეტი, რათა ზედმეტი წყალი სადგამზე ჩავიდეს. თუ მიწა გამშრალია, წყალი ნახვრეტში მაშინვე გადის და მხოლოდ შემდეგ შეიწოვება მიწაში. თუ მორწყვიდან დაახლოებით ნახევარი საათის შემდეგ სადგამზე წყალი ისევ დარჩა, აუცილებელია მისი გადასხმა, რომ მიწის ზედმეტად დატენიანება თავიდან იქნას არიდებული.

ზოგიერთი მცენარის თავისებურებები 

ზოგიერთ მცენარეს მორწყვისადმი განსაკუთრებული მოთხოვნები აქვს. ბრომელიასებრთა უმრავლესობას ფესვების სისტემა საკმაოდ სუსტი აქვს და ფაქტობრივად, მხოლოდ მცენარის დაჭერას ემსახურება. ისინი წყალსა და საკვებ ნივთიერებებს ფოთლებიდან იღებენ. ამიტომაც უნდა იზრუნოთ, რომ მათი ცენტრალური ძაბრი მუდმივად სავსე იყოს წყლით. სხვა ბრომელიასებრნი, მართალია, ფოთლებისგან ძაბრისებურ ფორმებს არ აკეთებენ, მაგრამ წყალსა და საკვებ ნივთიერებებს მაინც მხოლოდ ფოთლებიდან იღებენ.

არის მცენარეები, რომლებსაც განსაკუთრებით ხშირად ჭირდება მორწყვა. ჰორტენზია და ასპარაგუსი ზრდის პერიოდში უხვ მორწყვას საჭიროებს, მათი მიწა მუდმივად სველი უნდა იყოს. განსაკუთრებით ბევრ ტენს აორთქლებს ჰორტენზიის დიდი ფოთლები, აუცილებლობის შემთხვევაში, მას დღეში ორჯერაც რწყავენ. Scirpus, Pogonatherum და ციპერუსს (Cypems involucratus) ფესვები სულ სველი უნდა ქონდეს, ამიტომ კარგი იქნება, თუ ქოთანს წყლიან სადგამზე დადგამთ. გარდა ამისა, ამ მცენარეებს ხშირად უნდა შეაფრქვიოთ წყალი, თორემ ფოთლების წვეროები და კიდეები უსიამოვნო ყავისფერს შეიძენს.

ЦИТОКИНИНОВАЯ ПАСТА

Действие: Регулирует межклеточные и межсистемные взаимодействия, определяет выживаемость клеток, стимуляцию или подавление их роста, дифференциацию, функциональ ную активность и апоптоз.

Состав: Препарат "ЦИТОКИНИТОВАЯ ПАСТА" представляет собой садовую пасту.
Применение: Применяют в садоводстве и комнатном цветоводстве, для стимулирования зарождения, развития и роста почек.
Отлично зарекомендовал себя в работе как с обычными садово-плодовыми культурами, так и с редкими, сложными в уходе растениями. В комнатном цветоводстве применяют для симулирования к цветению и размножению, путем образования "деток", растений со сложностями в размножении.
Видовых ограничений в применении препарата нет. Эффективно реагируют на препарат все виды и сорта орхидей, сенполий, адениумов, плюмерий, суккулентов, гибискусов, роз, камелий и др.

Первый способ: СТИМУЛЯЦИЯ ПОЧЕК.





Аккуратно вырезать прицветник или снять его ногтем, удалить его. Совет: нож, ноготь или что-то другое для снятия прицветника д.б. стерилизованными.



Смазать пастой срез. Совет: пасты нужно немного на кончике зубочистки или иголки.



Через 2 недели после действия пасты Время получения результат может разным – от 3х дней до 2х недель – в зависимости от состояния Вашего растения и его питания во время использования пасты

Результат - клон или цветонос.



Второй способ: СТИМУЛЯЦИЯ РОСТА БОКОВЫХ ПОБЕГОВ



1.Аккуратно сделать надрез стерилизованным ножом или разорвать иглой в месте возможного роста бокового побега

2.У орхидей желательно использовать межузловую зону сбоку, не ниже первой пары листов

3.Смазать пастой срез (пасты нужно немного на кончике зубочистки или иголки)

4. Через 2 недели после действия пасты Вы видите растущий цветонос.

Третий способ: РАЗМНОЖЕНИЕ СЕНПОЛИЕВЫХ



Срезаем верхушку фиалки так, чтобы оставить на «пеньке» хотя бы один ряд листьев. Совет: не делайте большое кол-во надрезов.



Срезанную верхушку (голову сенполии химеры) укореняем любым удобным способом — в воде, в тепличке в таблетке Jiffy или в субстрате, подходящем для сенполий и выращиваем новую химеру, идентичную материнскому растению.
Свежий срез фиалки обрабатываем гормональной пастой — берем на кончик зубочистки или медицинской иглы небольшое количество пасты и равномерно распределяем по поверхности среза. Наиболее эффективна обработка свежего среза.
Подсохший срез лучше обновить.



Ждем появления пасынков химеры для того, чтобы срезать и укоренить в тепличке (тем же способом, что и верхушку, голову сенполии химеры). Не торопимся срезать их в совсем юном возрасте, дожидаемся, пока пасынки сенполии химеры подрастут сантиметров до 4—5.
Иногда их количество бывает достаточно велико, в таком случае отделяем пасынки химеры и укореняем по несколько штук вместе, не разделяя пока друг от друга.



Через 2,5 месяца. Некоторые пасынки уже можно срезать и укоренять Снимаем два наиболее крупных пасынка сенполии химеры для укоренения в тепличке, остальные пусть ещё подрастут. Впоследствии с ними проделываем то же самое.

Правила применения и хранения цитокинитиновой пасты.


1. Пасту следует хранить в защищенном от света и нагревательных приборов месте.
Оптимальная температура хранения -5…+15.
2. Перед применением пасту необходимо выдержать при комнатной температуре для лучшего её
размягчения, что облегчает ее использование.
3. Для нанесения на растение пасты необходимо использовать чистый инструмент. В качестве
инструмента отлично подходит большая иголка.
4. Перед нанесением на растении необходимо сделать небольшое повреждение кутикулы, а
затем на это повреждение наносится небольшой слой пасты.
5. Наносить пасту необходимо на здоровое растение.
6. На одном растении не рекомендуется делать более 3-х обработок одновременно.
7. Если необходимо нанести пасту на почку, то повреждать кутикулу нет необходимости, т.к.
велика вероятность повреждения самой почки.
8. После применения пасты необходимы более частые подкормки удобрениями и более
тщательный уход за растением.
9. НЕ МАЗАТЬ!!!
9.1 . Маленькие растения (молодые растения).
9.2 . Свежие побеги - верхушки, где есть листики (листики опадут, растения погибнут)
9.3 . С корнями не экспериментировать! (растения погибнут)
Безопасность:
Относится к опасным веществам. Хранить вдали от пищевых продуктов и подальше от детей.
Работать с пастой в перчатках, не допускать попадание препарата на кожу. После работы вымыть
руки с мылом.
Срок годности и условия хранения пока не определены. Допустимо хранить в холодильнике.

P.S.
Паста распространяется на условиях «как есть», т.е. разработчик не несет никакой
ответственности за ее неправильное применение и последствия, к которым может привести
таковое.      

Размножение дендробиума нобиле детками

Что такое пеларгония?

ПроисхождениеПеларгонии происходят из Капской провинции Южной Африки.
По приблизительным подсчетам, из 230 известных к настоящему времени видов 200 найдены в Южной Африке, 2 - на Мадагаскаре, 2 - в Малой Азии и по одному на островах Тристан - да - Кунья и Святой Елены.
Растения любят субтропический климат.
Большинство диких южноафриканских видов найдено на крайнем юго - западе континента в окрестностях мыса Доброй Надежды.


     История
Как нация мореплавателей, голландцы всегда играли особую роль в доставке экзотических растений со всего земногошарав Европу. В своем плаванье на Восток корабли бросали якоря в заливе Доброй Надежды, чтобы запастись провизией и свежей пресной водой. Среди пассажиров всегда находились любители растений, которые использовали остановку для сбора растений и, в частности, семян, чтобы привезти их домой.
Путешествие домой с собранными растениями оказывалось более трудным. Оно было долгим, воды наа борту корабля не хватало. Однако пеларгонии наряду с другими суккулентами способны перенести длительный период засухи, и потому все растения благополучно прибывали в Европу.
Первая пеларгония попала в Европу с помощью англичанина Джона Традесканта. Он собрал много семян , среди которых оказались семена растения, описанного в 1663 году как Geranium indicum nocti odoratum -  " индийская герань, благоухающая ночью". Теперь эта пеларгония известна под названием
пеларгония печальная - pelargonium triste.
        Родина  этой пеларгонии Южная Африка. Это крупная пеларгония с глубоко рассеченными опушенными листьями и ароматными цветками, которые вечером источают запах мускатного ореха.
Голландец Адриан ван дер Стел, губернатор Капской провинции с 1699 по 1706 год, переслал много капских растений в Европу. Среди тех пеларгоний, что попали в Нидерланды, были
пеларгония щитовидная - pelargonium peltatum


и пеларгония зональная - pelargonium zonale

- родительские виды многих пеларгоний, которые можно найти сегодня в питомниках и садовых центрах.

Пеларгония клобучковая - pelargonium cuculatum
- один из исходных видов, давших начало королевским пеларгониям, - была привезена в Нидерланды ботаником Паулем Германом.Все эти растения, семена и черенки, привезенные ботаниками и купцами, попадали в ботанические сады, королевские дворцы и дома зажиточных землевладельцев и купцов.
Ботаники описывали открытые ими растения, а специально нанятые художники иллюстрировали описания своими рисунками.
В библиотеках некоторых современных ботанических садов хранятся старинные книги, в которых собраны сведения об истории введения в культуру пеларгоний.
К концу ХVlll века стало ясно, что пеларгонии легко скрещиваются и потому возможно получить и выращивать формы, значительно отличающихся от диких растений, собранных ранее.
Когда англичане установили в 1802 году свой контроль над Капской провинцией, много растений попало оттуда в Англию. После 150 лет охоты за растениями в каталогботанического сада Кью ( Hortus Kewensis) было включено несколько видов пеларгоний. 
В последующие 150 лет тысячи различных сортов пополнили коллекции энтузиастов.
Семейство
Пеларгония оnносится к семейству Гераниевых - Geraniaceae. Семейство Гераниевых включает в себя 5 родов:
1. Пеларгония - Pelargonium,

2. Герань - Geranium,

З. Аистник - Erodium,

4. Саркокаулон - Sarcocaulon,


5. Монзония - Monsonia
*****************************************************************
Общим признаком для всех родов является плод, напоминающий клюв птицы.
Маленькая капсула, в которой заключено семя, очень похожа на голову птиы, из которой торчит клюв.
Название трех родов связаны с именами птиц:
*Пеларгония - Pelargonium произошло от греческого слова "pelargos", что означает "аист".
*Герань - Geranium произошло от греческого "geranium", что означает "журавль".
*Аистник - Erodium произошло от слова "erodos", что означает "цапля".
Пеларгония названа в честь аиста. Морфологические особенности пеларгонии.Род Пеларгония - Pelargonium L. Her - характеризуется признаками:
1. Однолетние или многолетние растения или кустарники.
2. Наземные стебли обычно прямостоячие, лишь у некоторых видов стелющиеся или свисающие, как у пеларгонии плющелистной.3. Листья расположены поочередно или супротивно, имеют прилистники.Листья округлые, пальчато-лопастные, пальчато- рассеченные, пальчато- лопастные, перисто- рассеченные, формируются на длинных черешках.
У некоторых видов листовая пластина с зубчатым краем. Степень рассечения листовой пластины различна: ее форма колеблется:
* от лопастной, где рассечение составляет 1/ 3 длины

* раздельной, более 2/ 3,

* до почти полного рассечения


на сегменты, прикрепленные к черешку.


щитовидные.У некоторых видов после опадения листьев, черешки превращаются в колючки до 3 - 5 сантиметров длиной. Колючки предохраняют пеларгонии от поедания животными.
4. Одним из характерных признаков является опушение почти всех частей растения железистыми волосками.
Железистые волоски имеют вздутие на кончике, в нем собираются эфирные масла, которые придают характерный аромат многим представителям семейства, в первую очередь из группы пеларгоний с душистыми листьями.

5. Соцветия,расположенные на верхушках побегов, представляют собой шаровидные или зонтиковидные формы.


шаровидное соцветие


соцветие - шапочка
Цветки обоеполые, пятичленистые, неправильной формы( зигоморфный), т. е. через цветок можно провести лишь одну плоскость симметрии.Чашечка состоит из свободных, реже сросшихся до половины чашелистиков, у зигоморфных цветков пеларгонии задний чашелистик вытянут в длинную полую нектароносную шпору, которая приростает к цветоножке.



 В естественных условиях произрастания пеларгония - перекрестноопыляемое растение.
Для нее характерна энтомофилия - опыление с помощью насекомых бабочек, пчел, шмелей.
У некоторых видов возможно самоопыление.
6. В процессе созревания плодов верхняя часть заавязи значительно удлиняется, формируя структуру, напоминаающую длинный птичий клюв, отчего и произошло название рода.